De titel van dit stukje past goed bij de begeleiders van het 2de elftal. Mark, Michael, Gert en Paul. Deze heren zetten zich iedere week weer in om het 2de te laten voetballen.  Vorige week zaterdag was ik getuigen van een 3-1 overwinning.

Dit is voor het eerst dat ik speciaal over het 2de elftal wat schrijf. Ik doe dit omdat ik in de afgelopen weken vaak ben gaan kijken bij het 2de.  Wat mij opvalt, is dat het 2de (ondanks de wisselingen) een leuke en positieve groep aan het worden is. Er wordt met elkaar gelachen, gestreden en gebaald (bij een nederlaag). Belangrijker: in het veld coachen ze elkaar steeds meer.

Wedstrijd

Eerst even het verslag van afgelopen zaterdag. Met een aantal wissels uit het 3de begon de wedstrijd. VOP had het initiatief en had meer balbezit. Helaas wilde de bal er niet in. Ja, dan zie je wat er vaker gebeurd. De tegenstander krijgt een kans en ja hoor 0-1. Dat was balen. Gelukkig bleven jullie erin geloven. In de tweede helft dachten we bij een overtreding (bleek later een nuttige) van Joey (terug van een blessure) dat de strafschop voor 0-2 zou zorgen. Nee! Toch niet: de bal ging over. Daarna kwam de tegenstander steeds meer onder druk. Een mooie voorzet van Arjan werd nog mooier ingekopt door Lennart. 1-1. VOP speelde vanaf de eigen helft. Dit was goed voor Casper, die luid aangemoedigd werd door de toeschouwers (lees Pieter). Vanuit de eigen helft werd er gevoetbald. Nu heb ik niet zoveel verstand van opstellingen en systemen en speelstijlen. Toch viel me op, al bij meer wedstrijden trouwens, dat er vanaf het middenveld goed wordt gevoetbald. De bal gaat goed rond. Echt leuk om te zien.

Na de 1-1 kreeg VOP nog een tweetal goede kansen die er net niet in gingen. Toen was het tijd voor Steven, hij scoorde de 2-1. Ik zie hem de laatste weken steeds beter gaan voetballen. Wat een inzet en positieve instelling. Ik denk als Steven iets rustiger wordt voorin, in één op één situaties met de keeper en de afwerking er nog veel meer doelpunten zullen vallen.

De 3-1 was van Dave. Eerlijk gezegd vond ik hem wat te veel achteruit voetballen, later bleek dit ook de opdracht. Maar het doelpunt mocht er wezen.  (o ja, je hebt nu een paar keer gewonnen met Perudo, wat geluk was, maar dat gebeurt niet meer).

Wat ook leuk om te zien was is dat Robert Bakker er bij was. Wij (veteranen) vonden hem wel de man van de wedstrijd. Dit zonder dat overige spelers tekort te doen. Iedereen voetbalde met inzet. Neem Romano achterin. Iedere week gaat hij beter spelen. Ondanks een blessure aan zijn scheenbeen (wat ook een beetje zijn eigen schuld was of is) staat hij er toch.

Helpen

Dan de jongens uit de JO19-1. Als Mark mensen tekort komt kan hij een beroep doen op deze jongens. Eerst spelen ze in hun eigen team en komen daarna naar het 2de  om in te vallen. In Spakenburg Bij Nieuwland uit het maakt niet uit.  Eerst voor de winst met de JO19-1 en daarna waar ze gevraagd worden. Een oproep voor de jongens (bijna mannen) uit de JO19-1: ga zo door dan kunnen we jullie later zien spelen in de selectie van VOP. Aan jullie inzet zou het in ieder geval niet liggen.

In de thuiswedstrijd van 3 weken geleden deed Mark een beroep op een aantal spelers uit het 3de. Ook deze jongens vielen goed in en streden net zo hard mee om een goed resultaat te behalen. Voor deze jongens heb ik echt respect. Leg ik kort uit. Je wilt in het begin het liefst in het 1ste komen. Als dit niet lukt misschien het 2de. Lukt dit niet dan maar naar het 3de. Eerst zonder trainer of begeleider. Verlies je de eerste wedstrijden met groot verschil. Dus respect dat ze toch bereid zijn in te vallen in het 2de als Mark ze vraagt. Ik hoor nu mensen denken dat is toch normaal dat je dit doet. Was het maar altijd zo. Zeg verder niks. Niet iedereen heeft dezelfde mentaliteit. Dus bij deze een compliment aan de invallers van het 3de. Ook bij jullie team zie ik veel speelplezier.

Naast Robert en Romano zijn de andere spelers die ook beter geworden zijn en positief opvallen. Ik kan nog niet al jullie namen. O ja Paul even niet vergeten ondanks zijn leeftijd toch bereid om als keeper in te vallen als het nodig is.

Trainer

Mark misschien kun jij iets schrijven over de andere jongens?

Antwoord van Mark;

“Als trainer praat ik liever niet over individuen. Die vind ik namelijk een stuk minder belangrijk dan het team. Voor mij zijn alle jongens evenveel waard, zo probeer ik dat ook uit te stralen naar de jongens. En als ik moet zeggen wie er gegroeid is dan kan ik alle jongens wel noemen.

Wat ik als trainer belangrijk vind is dat iedereen steeds meer vanuit zijn eigen kracht gaat voetballen. Doe waar je goed in bent en probeer beter te worden wat nog wat minder gaat (op de trainingen dan). Het is een team dat er voor elkaar staat en bereidt is om voor elkaar door het vuur te gaan. Je ziet ook dat jongens die erbij gehaald worden in de strategie en sfeer meegaan en dat is fijn om te zien.

Al met al is het mijn doel om er een stabiel team van te maken en dat zie ik steeds meer gebeuren”.

Even een woordje over de begeleiders.

Gert is wel de persoon die het meest loopt (van de begeleiders in ieder geval). Als er iemand gewond is op het veld pakt hij zijn waterzak en spons en rent dan op de gewonde af. Soms is hij wat te laat (of de jongens staan te snel op) en kan hij weer terug zonder water te hebben gebruikt. Michael is de spreekbuis voor Mark maar ook voor de spelers. Michael is (zonder dat hij dat zelf wilt geloven) heel belangrijk voor de sfeer en inzet van de spelers.

Even nog een zijsprongentje. Wisten jullie dat Gert en Michael meerdere keren per week bezig zijn met het onderhoud van de velden en accommodatie van VOP. Lijnen trekken, alles wat kapot is repareren, konijnen buiten houden, schoonhouden en bijhouden ballenhok enz.

Zonder deze inzet en die van vele andere vrijwilligers kan VOP niet draaien. Zoals jullie van mij gewend zijn doe ik nogmaals een oproep om vrijwilliger te worden. Je hoeft je niet op te geven om wekelijks wat te doen. Er zijn zat klussen die je ook een paar keer per jaar kunt oppakken.

Trots

Dit woord heb ik gekozen als titel van dit stuk.

Ja, trots dat waren ze afgelopen zaterdag na de 3-1 overwinning. Mark als trainer Michael, Gert en Paul als begeleider. Maar ook de spelers en ik merkte ook op het bordes de toeschouwers (oude veteranen). Als ik zie hoe jullie als begeleiders met de groep bezig zijn dan zie ik hoe jullie mee leven. Ook zijn jullie teleurgesteld als er wordt verloren.

Wat ik ook mooi vind is het tafereel/gewoonte of hoe je het wilt noemen, wat er gebeurd na iedere wedstrijd. Dit doet mij denken aan wat ik erg leuk vond bij afloop van de wedstrijden met de veteranen. Gezellig met zijn allen nog even na praten, lallen en lachen. Afgelopen zaterdag heb ik dit gemist (verjaardag) maar de drie punten van afgelopen zaterdag pakken ze jullie niet meer af.

Sportieve groet ,

Corretje (o ja Harold, Marco en Gerard ik zeg 12 zessen met 20 dobbelstenen)